ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง

บัณเฑาะว์ คอยเคาะจังหวะขณะ เดินไปด้วยกัน หน่มน้อยตระกลผ้ดี ๒ คนแต่งกายอย่างวิจิตรงดงามถือพาน ทองทรงดอกบัว บนพานมีนกการเวกซึ่งเชื่อกันว่าเป็นนกสวรรค์ที่มี

พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์ บัณเฑาะว์ กลองเล็กชนิดหนึ่งมีหนังสองหน้าตรงกลางคอด

fe2o3 อ่านว่า บัณเฑาะว์ - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน บัณเฑาะว์ อ่านว่า คำว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ทั้งๆที่มันควรจะเป็น บัน-เทาะ ตามตัว ฑ คำว่า มณฑป ก็เช่นกัน มน-ดบ แทนที่จะเป็น มน-ทบ

กัณฑ์เทศน์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ